Actueel

De einduitslag

De einduitslag is bekend! 324 schooljaren onderwijs! Dat is voor 54 kinderen 6 jaar onderwijs en totaal € 16.200,-. Beluister hier de viering waarin het bedrag bekend werd gemaakt.

Romeavond 23 januari 2009, presentatie Rome

geplaatst op 10 maart 2009
Beluister hier de presentatie die Idi van der Meer en pastoor Broeders gaven op 23 januari in de St. Petrus Banden Kerk. Idi vertelde over de fietstocht naar Rome, pastoor Walter Broeders vertelde over zijn 3 maanden in Rome.

Artikel parochieblad: Over 1 van die wegen naar Rome!!

geplaatst op 2 november 2008
Wij zijn naar Rome gefietst, via 1 van die vele wegen die naar Rome leiden! We vertrokken op 24 juli en de "eerste" aankomst op het St. Pietersplein was op 1 september, maar dat was nog niet voor het "echie"! een beetje "voor spek en bonen". We moesten het onderdeel ophalen om de fiets te repareren, anders konden we Rome niet eens meer halen. Dat onderdeel had pastoor Broeders voor ons meegebracht, hij was toen onze "engel van de dag"! Hoe toevallig, dat hij naar Rome kwam, net na het moment dat wij pech kregen met de fiets! De achteras was gebroken en dat gebeurde ook weer "gelukkig", tijdens een klim!! Zo waren er zoveel situaties waarbij de juiste mensen op de juiste momenten op de juiste plaatsen waren, dat het maar helemaal de vraag is of je nog over toeval mag spreken. Ik denk van niet!!
Wij waren beschermd in Gods hand. Precies zoals de tekst van die mooie pelgrimszegen, die pastor Horsthuis voorlas tijdens de viering vlak voordat we vertrokken. Op 3 september waren we er officieel, dus met de fietsen! Toen eindelijk konden we de kilometerstand van de teller opschrijven. Het resultaat van onze sponsoractie! We hadden het gehaald, de sponsors konden tevreden zijn. Wij hadden onze uiterste best gedaan!!
Het was een tocht met veel bijzondere momenten.
- Genietend van de mooie natuur, vol verbazing dat we daar op die momenten mochten fietsen, in Gods mooie wereld.
- De ontmoetingen onderweg met bijzondere mensen, en zoekend naar de engelen van de dag! En ze waren er echt, iedere dag weer!!
- Hartverwarmend gesteund, door onze achterban en sponsors van de sponcoractie, die we in eerste instantie niet durfden aan te gaan!
- Geweldig was het onderweg als het zwaar was, om te denken aan een klas vol mooie kindersnoetjes, waar we zo ons best voor deden en soms hielp dat echt!!
- Ik mijn uiterste best deed om als het even niet zo goed voelde, het vertrouwen vast te houden, dat het vast wel weer goed zou komen!
- Bijna iedere dag mooi weer, zon en bijna geen regen! Als je weer thuis bent, lijkt het steeds mooier te worden. Op de foto"s is te zien dat het toch nog al eens geregend heeft! En die zon was dikwijls echt (te) warm, zeker als er dan een berg beklommen moest worden!!
- In Rome, het geluk dat pastoor Broeders het fietsonderdeel mee kon brengen! Ons bezoek aan de kerk van de Friezen!
- Toen we thuiskwamen, net op tijd voor de kermis! Al die lieve mensen en hun reacties. Het welkomstwoord tijdens de openingsviering van de kermis. Zo hartverwarmend!
- Zingen tijdens de kermis bij het sluisje waar een spontane inzameling door Wim werd opgezet en er veel geld werd opgehaald. Voor weer twee kinderen zes jaar naar de basisschool!!
- De basisschool in Voorschoten, de Gevers Deynoot, die onze actie heeft gekozen als goede doelen project!! Daar ga ik op 15 oktober een presentatie geven.
- Al die lieve mensen, die geholpen hebben om geld bij elkaar te brengen om 30 kinderen (dat was ons doel) 6 jaar naar de basisschool te kunnen laten gaan. Het wordt echt een veel grotere klas!!
En….het gaat nog steeds door!! Soms ligt er opeens een envelopje met geld op onze deurmat, gebracht door de postbode of iemand anders, met of zonder naam erop en "voor jullie actie"! Dat maken wij dan meteen weer over naar de evenementenrekening van de kerk. Dus stel dat u denkt, oepss, ik wilde ook wat doneren. Ook UW bijdrage kan nog steeds overgemaakt worden op rekeningnummer 9513985 tnv Parochiefederatie De Doortocht Evenementen, Oude Wetering, onder vermelding van "fietsen voor een kinderklas" en eventueel uw naam en adres. We gaan op termijn nog een presentatie geven over onze ervaringen. Zo gauw datum en locatie bekend zijn, zullen we u dit laten weten via parochieblad, website en dergelijke!.
In januari/februari 2009 ronden we onze actie af!
U kunt gerust eens op de website kijken www.fietsenvooreenkinderklas.nl om onze ervaringen te lezen!

Ons past grote dankbaarheid, voor de zegen van God over ons avontuur en voor de kans en de krachten die we kregen, om dit te kunnen en mogen doen!

Kermis in de Veen en zaterdagmiddag “Zingen met Wim” bij het sluisje!!

geplaatst op 21 september 2008
Het is inmiddels traditie geworden om met onze kinderen die in de Veen zijn, op zaterdagmiddag bij het sluisje te gaan zingen, bij Wim met zijn accordeon!! Dat is groot plezier!!! Zo ook gisteren.
Wij stonden met z"n allen flink ons best te doen en het werd steeds gezelliger, Vrienden en kennissen kwamen erbij en de sfeer was top! Onder de eerste pauze kwam Wim vragen of we het streefdoel al gehaald hadden van onze sponsoractie, de 9000 euro. Wij vertelden dat we, met toegezegd geld erbij ruim 8000 hadden en hij stelde voor om te helpen en dat deed hij geweldig!!
Hij vertelde in het kort aan alle aanwezige feestvierders, over onze fietstocht naar Rome en het doel van onze sponsoractie. Wim stelde vervolgens aan de menigte voor om 1 biertje/drankje minder te drinken en dat geld bij Koos of mij in de broekzak te doen, voor dat goede doel!!. Wij moesten bij de reddingsboei gaan staan en dan kwamen ze wel naar ons toe!!!
Geweldig idee!! Er kwamen van alle kanten munten binnen en soms ook papiergeld. Er werd zelfs geld vanaf de overkant van het water geld gegooid. Wij waren er beduusd van en het werd steeds leuker!!
Alleen door de drukte, konden veel mensen niet goed bij de reddingsboei (ons) komen! Wim noemde het nog een paar keer en aan het einde van het optreden, vertelde hij dat wij op de brug gingen staan, zodat iedereen ons goed kon zien en eventueel kon doneren. Tot half tien hebben we op de brug gestaan en van veel mensen geld ontvangen. We hadden ook een paar super ambassadeurs. Don de Jeu liet een emmertje rondgaan en kwam geld in mijn broekzak stoppen, Ine de Boer kwam spontaan een plastic beker/glaasje geld in mijn broekzak legen dat ze opgehaald had voor ons en vroeg vriendelijk aan de mensen die over de brug kwamen of zij al gedoneerd hadden. Diane bleef bij ons op de brug staan en informeerde de mensen over onze fietstocht en het doel en stelde hen voor om ook een bijdrage te geven!!
Het was zo leuk!! Toen we uiteindelijk naar huis liepen, (we waren erg koud geworden) met volle broekzakken en een warm hart, van al die bijdrages en vriendelijke woorden van de gulle gevers. Thuis aangekomen werden we helemaal enthousiast.

Het bedrag was 648 euro!! We waren er stil van. Misschien wordt het wel een klas van 35 kinderen ?

Wim en iedereen die gegeven heeft bedankt, bedankt, bedankt!!!!!
En ook voor alle lieve woorden!

Tot de volgende keer!!!! We houden u op de hoogte!!

Kerk van de Friezen

geplaatst op 21 september 2008
Foto's op de site van de kerk van de Friezen

Daar zijn we weer!!! Het is volbracht!!!

geplaatst op 17 september 2008
Maandag hebben we de spullen ingepakt voor zover dat al mogelijk was. De fietsen was de grootste klus. Sturen los, trappers naar binnen, dozen eromheen enz. alles om eventuele schade tijdens het vervoer tot een minimum te beperken.
Dinsdagmorgen bracht de taxibus van de camping ons naar het vliegveld. Dat kon alleen maar "s morgens om 6.00 u., dus om 4.00 u. waren we al op, om alles op tijd bij het instappunt te hebben. Dat lukte en na een half uur rijden waren we op het vliegveld. Omdat wij pas om 11.40 u. de lucht in gingen, bleef het nog een lange periode spannend of we het goed gedaan hadden, bij het boeken via het internet. We hadden dit nog nooit eerder gedaan en dan vanuit Italië. Maar alles kwam goed. We waren blij dat we prioriteit bijgeboekt hadden, daardoor konden we een prima plaats in het vliegtuig kiezen, met net ietsje meer beenruimte! Voorspoedige vlucht. Een interessant gesprek met een medereiziger over zijn werk en hij wilde van alles weten over onze reis.
Om 13.50 u. stapten we op Eindhoven vliegveld weer op Nederlandse bodem. Het was heerlijk zonnig weer en wij waren blij!!!!!!!!!
Toen we alle tassen en de fietsen hadden, was de volgende klus de fietsen weer goed in elkaar zetten om vervolgens naar Venlo te fietsen. Daar wilden we overnachten en meteen de tassen ophalen die we daar op de heenweg hadden achter gelaten. Echter tot onze grote verbazing werden we ontvangen door een echtpaar uit Veghel, dat we de week ervoor een paar keer hadden gesproken en gedag hadden gezegd, toen zij terugvlogen naar Eindhoven. Zij kwamen ons welkom heten! Hoe leuk en lief!
Alle spullen werden in hun auto gezet en de fietsen in ontmantelde staat er achterop gehangen. Zij brachten ons naar Venlo! Daar nodigde zij ons uit om de volgende avond bij hen te komen eten. Er was bij hen in de buurt een minicamping dus……..! Koos maakte de fietsen weer in rijdende staat, de achtergelaten spullen kregen weer een plekje in de tassen en de volgende morgen gingen we huiswaarts, op weg richting Veghel. Daar kwamen we om 5 uur aan, op de camping de tent gezet en een heerlijk gegeten bij Martien en Tini.
Volgende morgen richting Austerlitz en alweer mooi weer! Uiteindelijk in Leersum overnacht. Op die camping ontmoetten we Arie en Rina uit Rijpwetering waar we "s avonds lekker koffie gedronken hebben en gezellig gekletst. De volgende morgen richting Leimuiden, want we mochten pas op zaterdag om 11.00 uur thuiskomen!!
Dat was handig vonden onze kinderen, daar konden zij wat mee. Zij hadden het weerbericht erop nagekeken en dat zag er (voorlopig) goed uit.
Dat het die vrijdagmiddag zou gaan regenen en erg koud zou worden, hadden we niet verwacht. Maar goed! We hadden de afgelopen weken al zoveel zon gehad, dit konden we best trotseren. Maar wat ben je dat natte weer en die kou gauw zat!! We hadden het heel koud en waren erg nat. Als verzopen katten kwamen we op de camping aan in Leimuiden en ondanks het lieve aanbod van de eigenaresse om de verhuur caravan te gebruiken, wilden we ook onze laatste nacht in ons tentje slapen. Dan hadden we alle 52 nachten gekampeerd!! Dat vonden we wel stoer!!
Zaterdagmorgen heel langzaam aan alles opgeruimd en langzaam, heel langzaam (remmend) via de Haarlemmermeer naar huis gefietst. Anders waren we te vroeg!
Het was een zeer emotioneel moment, toen al die lieve mensen op de weg gingen staan toen zij ons aan zagen komen fietsen. “Jullie en wij leven nog! “
Zij verwelkomden ons met applaus, lieve woorden, champagne, taart enz!! Het is fijn om weer thuis te zijn!

We hebben het gedaan! Het is gelukt, 2291 km! Naar Rome gefietst!! 52 dagen onderweg!! Al meer dan 20 weeskinderen in Ghana, die zes jaar naar de basisschool kunnen!! En er komt nog steeds geld bij!!

Op girorekening nummer 9513985 van Parochiefederatie “De Doortocht”, Oude Wetering

Misschien halen we de 30 kinderen wel echt???

Ons past grote dankbaarheid, voor zegen van God over ons avontuur en voor de kans en de krachten die we kregen om dit te kunnen doen!

We houden u op de hoogte van de ontwikkelingen op onze site!! Update van het sponsorbedrag. Wanneer de presentatie is. En er komen natuurlijk ook nog foto’s op!

Tot de volgende keer!!

In 1 woord: BIJZONDER!

geplaatst op 7 september 2008
Onderweg maakten we veel dingen mee, maar hier in Rome ook! Wat een geweldige stad. We hebben al veel bekeken en we hadden zaterdag een fantastische gids! Pastoor Broeders wilde ons graag nog wat dingen laten zien in Rome en met ons uit eten. Ik wilde liever niet 's avonds uit eten, want dan zouden we in het donker weer naar de camping moeten en dat zag ik niet zo zitten. We spraken dus om 11 uur 's ochtends af, zodat we konden gaan lunchen.
Samen met Walter hebben we veel bijzondere kerken gezien. Het was een zeer inspirerende dag. uiteindelijk arriveerden we pas om 21.30 uur op de camping. Het was dus alsnog erg laat en natuurlijk al donker.
Zondag hadden we weer met hem afgesproken om met hem naar een dienst in de kerk van de Friezen te gaan. We zaten maar op hem te wachten en net voor de dienst begon zijn we maar naar binnen gegaan. Wat bleek: Hij was een soort de voorganger van de dienst! Bijna aan het einde kon hij het niet laten om ons en ons project nog even te noemen. Erg leuk!Ook in deze kerk kregen we nog een oorkonde. Dit wisten we helemaal niet.
Na de dienst gingen we nog even koffie drinken en daar ontmoetten we twee mensen die in Ghana werken. Heel toevallig, maar nog veel toevalliger was dat ze ook in de provincie werken waar wij zijn geweest en dat ze de hoofdmeester (die met Oud en Nieuw bij ons was ) kenden!
Opeens zagen we een bekend gezicht. Maartje van Wegen was ook bij de dienst aanwezig geweest en was ook aan het koffie drinken. Pastoor Broeders knoopte met haar een gesprek aan en zodoende kwamen wij ook met haar in gesprek. Weer erg leuk! We hebben haar de site gegeven en we hopen dat ze ook iets in het gastenboek zet.
Na de koffie wilden we nog twee andere kerken gaan bekijken. Eerst gingen we even een pizza eten en al zittend op de stoep besloten we dat er ook nog wat over moest blijven voor de volgende keer. Het was zo warm en we waren zo moe, dat we geen fut meer hadden om de andere kerken ook nog te gaan bekijken. Wie weet komt dat er nog eens van...

Na het zuur komt het zoet!

geplaatst op 6 september 2008
Eergisteren hebben we de St Pieter bekeken en ons testimonium opgehaald. Dat was een enerverende ervaring. We moesten naar de Sacristie en de meneer belde weer een speciale man die ons te woord ging staan. Hij wilde weten waarom we er waren en over de reis en de steden plaatsen die we langs geweest waren. Ik vertelde van onze actie van 30 kinderen 180 schooljaren Primary school. Hij was duidelijk onder de indruk. We kregen een speciaal formulier mee om als we weer in Rome kwamen mee mogen met een select groepje van 15 naar het graf van Petrus. Dit moeten we dan wel twee maanden van te voren opsturen. Een last minute kan het dan niet worden. Hij schreef onze namen in het speciale boek en knipte delen uit de flyer en plakten dat in het boek. Toen moesten we erbij schrijven over ons doel en zo. Daarna vroeg hij of we om 12 uur met 10 personen samen met de vicaris kardinaal van de Paus (hoorde Koos) het Angelus wilde bidden. We kregen een briefje met het gebed. Na dat Gebed vertelde die man dat wij voor Education in Ghana hadden gefietse en reikte ons persoonlijk het testimonium uit. Geweldig was het. We konden er niet veel van verstaan maar het was allemaal zeer plechtig. Toen het klaar was moetsen we nog even terugkomen en kregen we een kettinkje met de F van hem cadeau!! Super super om mee te mogen maken. We zijn daarna even gaan zitten om te bekomen en zijn toen opnieuw de baseliek ingegaan en hebben de rest bekeken. We hebben het graf van Petrus bezocht, dat was heel indrukwekkend!! Kortom een geweldige ervaring die zomaar op ons pad kwam!!

We zijn er!

geplaatst op 3 september 2008
We hebben het gehaald! De laatste loodjes waren niet makkelijk, maar we zijn er. Na 2291km fietsen zijn we vanmiddag aangekomen, met fiets en al, op het St. Pietersplein in Rome. Wat een fijn gevoel! Na de laatste dagen hadden we het idee dat het nog wel even ging duren.
Afgelopen maandag kwam pastoor Broeders naar Rome. Hij had een nieuwe as bij zich! Koos gelukkig, want nu kon hij gelijk dinsdag gaan spaken. 's Ochtends om 9 uur is hij begonnen. Eerst tekeningen en foto's maken om te kijken hoe het allemaal zit. Toen een plan maken hoe hij het ging aanpakken. Het schijnt namelijk nog niet zo eenvoudig te zijn. Alle winkels die Marloes had gebeld zeiden dat het wel erg moeilijk was om het helemaal zelf te doen, zonder gereedschap of spanapparatuur.
Tijdens de lunch stopte hij met 1 hand een boterham in zijn mond en met de andere hand werkte hij verder. Uiteindelijk om 16.00 uur was het zover! Zijn band zat met spaken en al weer in zijn fiets. Gelijk even uitproberen...... Het rare gevoel in zijn achterband was er nog steeds! Afstappen, nog eens goed kijken, oh nee, nog eens goed kijken, ja het is echt........Het frame was ook gebroken! Koos dacht dat hij het probleem had opgelost, maar dit bleek dus niet alles te zijn.
Hij is gelijk op mijn fiets gesprongen en op zoek gegaan naar een lasser. Gelukkig had hij al snel iemand gevonden die wel een fiets kon lassen, dus gelijk een afspraak gemaakt. Vanochtend om 9.00 uur kon hij terecht en deze man heeft zijn werk goed gedaan, want uiteindelijk zijn we dan al fietsend op dit geweldige plein aangekomen!
Eindelijk tijd om deze stad te gaan bekijken! Hoe en wanneer we naar huis komen weten we nog niet. Eerst genieten van ons einddoel!

De laatste loodjes zijn niet makkelijk.

geplaatst op 1 september 2008
Vorige week zondagavond bereikte ons een naar bericht. Twee medefietsers waar iets verschrikkelijks mee is gebeurd. Hier hebben we natuurlijk uitgebreid over gesproken en over nagedacht, met als gevolg een slapeloze nacht. De volgende ochtend had Idi het zo gehad, dat ze eigenlijk wel naar huis wilde. Gelukkig hebben we doorgezet en zijn we toch weer op de fiets gestapt. Naarmate de dag vorderde kregen we langzamerhand de realiteit weer in het oog en gelukkig is deze realiteit een stuk rooskleuriger dan Idi haar gedachten na een nacht niet slapen. Uiteindelijk hebben we die dag toch nog 80km gefietst.
Dinsdag kwamen we aan in Assissi. Op die camping stond een Nederlandse caravangroep van de ANWB. Een meneer van deze groep kwam heel schattig vragen of hij iets te drinken voor ons kon halen en dus kwam hij even later aanzetten met een wijntje en een Limonade.
Woensdag hebben we Assissi bekeken. In een grote basiliek hebben we een viering meegemaakt. Ook deze stad was te mooi en groot om in 1 dag te bekijken.
Donderdag hadden we maar weinig kilometers op de planning staan. Voor ons gevoel hadden we alle tijd van de wereld. Uitgebreid boodschappen gedaan, lang staan praten met een vrouw en haar kind, 10 km verkeerd gefietst. Uiteindelijk bleek dat de laatste 1,5 km naar de camping omhoog was op een 20% steile weg. Dit is niet te fietsen en die zware fietsen duwen is dan echt heel zwaar. We kwamen dus helemaal bezweet op de camping aan en uiteindelijk was het al over half 6. Hoe bedoel je... tijd zat...
Zaterdag verliep de reis helemaal anders dan gepland. Na 15 km fietsen brak van Koos zijn fiets de flens. Dat is het stukje in je as waar je spaken inhaken. We konden met geen mogelijkheid verder. Gelukkig kwam er een vriendelijk Italiaans boertje langs. Hij wilde ons en onze fietsen wel naar een camping brengen. Samen met hem bedachten we dat de camping bij Rome dan misschien wel het meest handig was, zodat we vandaaruit even wat dingen konden gaan regelen. De laatste 80km hebben we dus niet gefietst, maar zijn we gebracht. Dit is natuurlijk wel ontzettend balen. Misschien dat we (als de fiets straks gemaakt is)nog wel terug gaan, zodat we de route wel echt zelf hebben gefietst.
Aangekomen op de camping moesten we gaan bedenken hoe we hem konden maken. Uiteindelijk moeten we natuurlijk wel met fiets en al op het Pietersplein in Rome aankomen. We hebben Marloes gebeld. Zij heeft een aantal Nederlandse winkels gebeld met de vraag of ze dit speciale onderdeel op voorraad hadden. Uiteindelijk bleek een winkel in Voorburg dit wel te hebben. Gelukkig komt pastoor Broeders vandaag naar Rome en hij wilde het graag voor ons meenemen. Straks hebben we dus het onderdeel en kan Koos een dag gaan zitten spaken en daarna kunnen we dan eindelijk weer verder!

We zijn er bijna!

geplaatst op 24 augustus 2008
Wat is Italië toch mooi! De Po-vlakte was heerlijk om doorheen te fietsen, maar de Apennijnen zijn nu ook weer geweldig! Naar beneden in ieder geval, omhoog is soms wel een ander verhaal. Vorige week zondag stonden we op een camping in Ferara. Het was ook een soort jeugdherberg en dus hadden we een sleutel nodig om binnen naar de wc en de douches te kunnen. 's Ochtend om half 7 (met een volle blaas) bleek echter dat de sleutel het helemaal niet deed. Gelukkig waren de mensen al wakker en deden zij de deur voor ons open. Die ochtend gingen we weer op zoek naar de juiste brandstof voor ons brandertje. We hadden inmiddels lang genoeg op water en brood geleefd, vonden we zelf. Koos kocht dus weer een fles, maar helaas bleek toen we koffie wilden zetten 's ochtends dat we er weer niets mee konden. Balen, geen lekker warm bakkie en weer een liter vloeistof die we in onze tassen mee moesten sjouwen (we hadden inmiddels al een hele voorraad, maar je kan dat ook niet zomaar in de prullenbak gooien). Gelukkig kwamen we die dag ook nog langs een schilderswinkel, die wel wasbenzine had! Daar is het uiteindelijk mee gelukt en de schilder kon 1 van de andere flessen uit onze voorraad wel gebruiken, dus dat scheelde ons weer sjouwen. Maandag was ook de dag van de oude typisch Italiaanse mannetjes en vrouwtjes.'s Middags zaten we namelijk op een klein pleintje, bij een monument te lunchen toen er een oud vrouwtje met een stok op ons afkwam. Ze ging uitgebreid verhalen vertellen in het Italiaans, maar we konden haar niet verstaan. In allerlei talen geprobeerd, maar de vrouw bleef maar in het Italiaans doorvertellen! Uiteindelijk zijn we maar weer op de fiets gestapt en hebben gezwaaid naar haar. Dit begreep ze gelukkig wel! Toen we alweer een heel aantal kilometers achter de kiezen hadden kwamen we bij een mooi kerkje. Even gestopt om een foto te maken en daar kwam een mannetje tevoorschijn. Het leek wel alsof hij op ons had zitten wachten. Hij vertelde van alles in het Frans, de bidonnen moesten gevuld en vijgen moesten worden gegeten. Het mannetje was bezig om ons daar te houden. Wij moesten echter nog wel een aantal metertjes naar de volgende camping, dus op een gegeven moment maar afscheid genomen. Dinsdag konden we onze overtollige niet bruikbare benzine kwijt bij een benzine pomp. De eigenaar leek er nog een soort blij mee! Die dag moesten we ook beslissen of we verder zouden gaan op de moeilijke of de makkelijke route. Op het moment supr"me fietsten we echter verkeerd. Daardoor werd de keuze voor ons gemaakt, we waren namelijk beland op de moeilijke route en om nu weer terug te gaan......... Dat wilden we niet, dus dan maar verder. Idi had in het routeboekje alle moeilijke stukken gemarkeerd. Zo kon ze een beetje het verschil zien tussen de twee routes. Koos was hier niet blij mee, want nu staren al die felgele streepjes hem de hele dag aan! We hadden toen al twee dagen geen Nederlanders gezien. We waren dus maar wat blij dat er 's avonds om 20.00 uur nog twee Nederlandse jongens op de camping aankwamen! Konden we weer even vertellen wat we allemaal aan het doen waren! Woensdag was het een rustdag! We gingen Bologna in. Dit deden we niet met de benenwagen, want na de spierpijn en zere benen van vorige keer hebben we daar natuurlijk wel van geleerd. We namen onze fietsen mee. Wat een prachtige stad was het! Hier gaan we nog wel een keer naar terug, om alles goed en uitgebreid te bekijken. We kwamen met de fiets op een heel groot kruispunt terecht. Echt dat je denkt...wauw! Alle lichten stonden op rood en toe fietsten wij daar over heen. Een super gevoel gaf dat. Donderdag zijn we om 8.00 uur vertrokken, want het werd een zware dag. De eerste 22 km was allemaal omhoog, van 0 naar bijna 1000m hoogte! We haalden allemaal groepjes mannetjes in die op racefietsjes de berg op gingen. Iedere keer riepen ze weer: "Bravi, Bravi!" Waarschijnlijk vonden ze het erg knap dat wij met spullen en al de berg op gingen. Aan het einde van de ochtend kwam ons een man uit Dwingelo tegemoet. Hij rijdt voor het kankerfonds en zet als het goed is straks zijn site in het gastenboek. Net voor de top was er een driesprong met cafeetje. Er stonden wel 60 motoren voor de deur en allemaal motorrijders die heel stoer een colaatje zaten te drinken. Koos had daar ook wel trek in, dus wij parkeerden onze fietsen midden tussen die motoren en gingen ook op het terras, in onze bezwete sportkleren, tussen al die stoere mannen, heel stoer een colaatje drinken! Die stoere mannen keken ons en onze fietsen wel een beetje raar aan! Vrijdag hebben we voor het eerst Rome op de bewegwijzeringsborden voor de auto's gezien. Een teken dat we in de buurt komen! Die dag daalden we Toscane in. In het boekje stond dat je dan gelijk het gevoel had alsof het heel anders was. Wij waren daar natuurlijk een beetje sceptisch in, maar het was werkelijk zo. Van het ene op het andere moment zag de omgeving er heel anders uit, en mooi! Zaterdag hebben we Florence bekeken. We zijn nergens echt naar binnen geweest, want er stonden hele lange wachtrijen. Van buiten zag het er echter al geweldig uit! Ook naar deze stad willen we nog eens terug! We krijgen het na deze reis nog hartstikke druk! 's Middags hebben we twee bustouren gedaan!Dit was de eerste dag dat we beiden genoten van een rustdag. Vanochtend hadden we dus ook voor de eerste keer niet zo'n zin om verder te fietsen. Vandaag hebben we nog een mooi kerkje bezocht. Bij iedere kerk liggen van die doeken die je dan kunt lenen om om je schouders te wikkelen voordat je naar binnen mag. Vandaag heb ik echter mijn tafelkleed een keer omgeknoopt! Dat ging ook goed en Koos zei dat het er nog best aardig uitzag! Het einde komt nu echt in zicht. De volgende stopplaats wordt waarschijnlijk Assissi en daarna Rome! Heerlijk idee!

Itali, here we are!

geplaatst op 19 augustus 2008
Vorige week maandag fietsten we Italie binnen. Wat een goed gevoel is dat. Het bestemmingsland hebben we bereikt, nu de plaats nog! Op dit moment (maandag 18) zitten we in Ferara en hebben al ruim 1600 km achter de kiezen. Sinds vorige week doet ons brandertje het niet meer zo goed. Waarschijnlijk zit er een verkeerd soort brandstof in. Helaas was het zaterdag helemaal klaar. Er kwam geen vuurtje meer uit. We leven dus al een paar dagen op water en brood. Het echte pelgrimsleven! Dinsdag kwamen we op de eerste camping die vol was. De beheerder zei dat hij echt geen plekje meer had, maar Koos zou Koos niet zijn wanneer hij toch niet even ging kijken. Uiteindelijk vond hij nog wel een paar vierkante meter waar wij op konden staan. Na aan de beheerder vertelt te hebben dat we anders ruim 20km verder moesten en hij even aan onze fietsen gevoeld had hoe zwaar ze waren, mochten we er dan toch staan voor een nachtje. Dinsdag en woensdag hebben we bijna alleen maar door appelboomgaarden en wijstreken gefietst! Zo ontzettend veel, je vraagt je af waar dit allemaal blijft! Woensdagavond kwamen we op een camping die aan de ene kant begrensd werd door een drukke autoweg en aan de andere kant door een drukke spoorlijn. Daarbij kwamen er 's nachts nog een aantal onweersbuien langs en het feestje was compleet! Gelukkig beginnen we al aardig te wennen aan al die vreemde geluiden iedere nacht en hebben we onder deze omstandigheden nog best aardig geslapen. De volgende ochtend toen we klaar stonden om te vertrekken, kwam opeens de campinghond langs. Best leuk, zou je denken,waar het niet dat deze hond best een beetje vals was en zijn baasje hem niet echt onder controle had! Dat beest vond de gespierde kuiten en schoenen van Koos er wel erg lekker uit zien, dus hier probeerde hij nog een stukje van mee te krijgen. Gelukkig is dit hem niet gelukt en zijn wij maar snel op de fiets gesprongen om de Italiaanse wegen verder te verkennen. Donderdag kwamen op een hele kleine, gezellige camping midden in een wijngaard. Die dag hadden we de Gardawind (windkracht 6/7) de hele dag tegen. Deze camping was dus een mooie goedmaker voor een heftige dag! Vrijdag kwamen we aan in Verona. Er is daar een camping aan het randje van de stad. Dit leek ons wel wat, want we zouden dan zaterdag onze eerste rustdag in 23 dagen gaan houden! Er mochten op deze camping echter alleen maar kleine tentjes staan. Geen probleem dachten wij, die van ons is namelijk niet groot. Echter volgens de maatstaven van deze camping wel. We moesten onze tent dus een beetje ombouwen tot een kleiner formaat! Het was een echte Italiaanse camping. De haringen van de buren staan bij jouw bijna in je tent. Voor hen heel gewoon, maar wij moesten er toch wel aan wennen. Zaterdag werd de dag! Verona in. Je zou verwachten dat onze beenspieren in de afgelopen tijd behoorlijk zijn verstevigd en dit is natuurlijk ook zo, maar daarbij zijn we het lopen helemaal verleerd! Na twee kerken en de Arena bezocht te hebben zijn we maar weer naar de camping terug gegaan. We hadden zulke zere benen! Geen succes dus. Wat waren we blij toen we zondagochtend, wel is waar met spierpijn, weer op de fiets verder mochten! Zondag fietsten we door de Po-vlakte. Dat gaf ons een gevoel dat we thuis waren! Het leek de Haarlemmermeer wel! Het was fijn om het gevoel te hebben dat je iets bekends om je heen ziet. Tot nu toe gaat de reis hardstikke goed, maar we beginnen het thuisfront nu toch ook wel te missen! Wat zijn we al ver van huis!

Yes, 1000 km gepasseerd!

geplaatst op 11 augustus 2008
Wat wordt de route zwaar! De bergen zijn hoog, de hellingen steil en het weer niet zo heel denderend. Inmiddels hebben wij ruim 1200 km gefietst en zitten in het plaatsje Ried. Afgelopen dinsdag moesten we door een natuurpark. Dit park was afgesloten met een hek, dus moesten we deze eerst open doen. Toen we dit aan het doen waren kwam van de ene kant een Nederlands stel die uit Rome kwamen fietsen. Zij hadden de heenweg met de trein gedaan. We hebben even staan kletsen en toen kwam er nog een Nederlands stel aan fietsen. Zij waren op weg naar de Bodensee. Erg toevallig allemaal, sta je in de middle of nowhere komen er van beide kanten Nederlanders aan fietsen! Donderdag fietsten we Oostenrijk binnen en passeerden de 1000 km. We gingen die dag in Lindau op zoek naar de Petruskerk. Iedere keer als we het gingen vragen werden we echter een andere kant op gestuurd, dus na een uur hebben we het zoeken maar opgegeven. Zaterdag moesten we de Arlbergpas (1800m) over. Gelukkig bestond er een treintje die je door de berg bracht, dan hoef je er niet helemaal overheen. Dit leek ons wel wat, want de berg op was heel steil, de weg naar beneden nog veel steiler en dat allemaal langs een hele drukke weg waar de auto's erg hard rijden. Bij het station aangekomen bleek echter dat de trein niet reed, in plaats daarvan ging er wel een bus. De eerste bus nam echter geen fietsen mee en de tweede was ook niet zo enthousiast, maar uiteindelijk ging die buschauffeur over stag. De fietsen werden achterop gebonden en de tassen in het gangpad gezet. Die bus ging echter niet over de pas, maar zette ons net voor de top neer! Nu moesten we alsnog de afdaling van 15% gaan ervaren! Idi heeft tijdens deze rit wel een paar schietgebedjes gedaan! Het was vooral remmen indrukken en opletten. Van de omgeving hebben we tijdens die rit weinig gezien. Gelukkig heeft Koos een paar foto's gemaakt tijdens het stilstaan, zodat we nog terug kunnen kijken hoe het er allemaal uitzag. We belanden op een camping op zo'n 1200 m hoogte. Dat was dus wel koud 's nachts! De volgende dag ging de rit verder naar beneden. Gelukkig was het toen niet zo steil meer en konden we genieten van de omgeving, terwijl het fietsen bijna vanzelf ging! Idi had een aantal folders (van deze actie) meegenomen om aan mensen onderweg te geven. We zijn alleen al zoveel mensen tegengekomen die er wel meer van wilden weten, dat we al door de folders heen zijn. Gelukkig hadden ze bij de laatste camping een kopieerapparaat, zodat we de voorraad weer op pijl konden brengen!

De bergen worden steeds hoger!

geplaatst op 4 augustus 2008
Inmiddels hebben we al 815 km gefietst en zitten nu (zondag) in Schelbron bij Fortzheim (Duitsland). Het landschap is mooi maar vooral de laatste kilometers hebben we daar maar weinig van kunnen genieten. De route wordt steeds bergachtiger. Vandaag hebben we over de laatste 5 km 2 uur gedaan! Dan schiet het toch niet meer zo hard op. Afgelopen week hebben we weer heel wat beleefd. Om te beginnen moesten we woensdag op zoek naar een tandtechnicus. Koos zijn voortand was eruit. Niet vanwege een spectaculaire val, maar gewoon tijdens het eten van een hap meusli. Gelukkig stonden we dinsdag op een camping met erg behulpzame mensen. Ze gaven ons een soort gouden gids. Er was een tandtechnicus in het plaatsje waar we de volgende heen wilden. De campingeigenaar heeft toen gebeld en een afspraak gemaakt. Eigenlijk deed deze tandarts zulke dingen niet voor particulieren, maar toen hij hoorde dat we Pelgrims waren en op weg naar Rome, wilde hij wel even tijd vrij maken. De volgende ochtend gingen we dus voor het eerst deze vakantie met een tijd op pad. We moesten ons natuurlijk wel op de afgesproken tijd bij deze man melden. Het was even hard doortrappen, maar uiteindelijk waren we netjes op tijd. Koos moest even een kleurtje kiezen en na een uur mochten we weer terug komen om zijn gebitje op te halen. Voor 30 euro kon hij daarna weer met een volledig gebit op de fiets stappen! Ook kwamen we deze week een behulpzame Duitser tegen die uit de auto sprong om ons de “nieuwe” route te wijzen.Volgens hem was pas geleden de route naar Rome iets gewijzigd. Deze weg was volgens hem veel mooier. Koos was er niet echt voor te porren, maar deze beste man bleef maar aandringen. Om hem kwijt te raken hebben we dus maar een stukje van zijn route gevolgd, met in het achterhoofd dat wanneer we uit het zicht waren gewoon onze eigen route weer op zouden pakken. Deze man liet er echter geen gras over groeien, want onder aan de heuvel stond hij ons weer op te wachten om ons verder de weg te wijzen! Uiteindelijk zijn we dus maar zijn route gaan volgen, we konden er niet onderuit. Gelukkig zaten we al snel weer op de weg naar Rome, die in ons boekje staat! Woensdagavond hebben we behoorlijk last gehad van regen en onweer. Het ging zo hard dat we niet konden koken en dus maar een boterham hebben gegeten als diner! Op deze camping was het de bedoeling dat je vooraf betaalde en vervolgens je roze betalingsbewijs met een haring voor je tent prikte, zodat ze konden zien of je daadwerkelijk betaald had. Het regende echter zo hard, dat wij het idee hadden dat dit papiertje binnen no time niet meer te zien zou zijn, dus hebben we hem maar in de portemonnee laten zitten. U raadt het waarschijnlijk al.... 's ochtends om half zeven stond de beheerder voor de tent met de vraag of we wel betaald hadden. Koos snel het papiertje opgezocht en gelukkig was het toen allemaal goed. We waren toen toch wakker en zijn toen maar voeg op pad gegaan. Inmiddels hebben we al twee campings gehad met feestende, bierdrinkende jongeren. De camping zag er goed uit toen we ons tentje aan het opzetten waren, maar naarmate de tijd vorderde kwamen er steeds meer jongeren met partytenten en kratten bier. Die nachten hebben we niet zo heel lekker geslapen en we zijn blij dat we nu weer op een "normale" camping staan. Wel zo goed voor de nachtrust.

Artikel Witte Weekblad

geplaatst op 1 augustus 2008
De afgelopen weken waren we in diverse media te zien. Via deze link kunt u het artikel bekijken wat in het witte weekblad stond. Ook komt hier iedere week een klein artikeltje in te staan over onze vorderingen. Artikel witte weekblad

De kop is eraf!

geplaatst op 28 juli 2008
De tweede dag hebben we zo'n 65 km gefietst en overnacht langs de Waal bij Nijmegen om vervolgens de volgende ochtend weer met frisse moed op pad te gaan. Die dag moesten we over de pont bij Welrooi Blitterswijk. De pontbaas was zo onder de indruk van de fietstassen dat hij even een praatje kwam maken. Na de folder gekregen te hebben, doneerde hij direct 1 euro en hij zou de folder ook neerleggen voor zijn collega's. Die zelfde avond kwamen we terecht op een camping net voorbij Roermond. We hebben die dag 90 km gefietst. Het was de hele dag nog mooi weer geweest, maar tijdens het eten begon het zo ontzettend te regenen en onweren, dat de tent extra vastgezet moest worden. Voor de zekerheid zijn wij maar even gaan schuilen onder een afdakje. Later bleken er wel wat spullen nat geworden te zijn, maar gelukkig was de binnentent met de slaapplekken nog droog. Volgens Koos was er in een korte tijd 20 mm water gevallen. Na een heerlijke nacht werden we opgeschrikt doordat de zijkant van de tent ineens werd ingedeukt. We schrokken ons een hoedje. Voordat we konden reageren beseften we ons gelukkig al dat het het kindje (2jaar) van de buren was. De vorige avond hadden we gezien dat hij de tent van zijn ouders gebruikte als een verticale trampoline. Dat was hij nu dus ook bij onze tent aan het doen! Na een beetje een rustdag (44 km) zijn we beland op een camping net voorbij Roermond, zo'n 4 km voor de grens. Toen we onze tent aan het opzetten waren kwam er een man met een enorme baard op ons af. Hij vroeg of we op weg waren naar Rome. Toen we hier bevestigend op antwoordden bood hij ons twee stoelen een een tafel aan. Hij vertelde dat hij dat altijd deed bij mensen die naar Rome gingen. Hij verwachtte hiermee wel een volle aflaat voor de hemel te verdienen, zodat hij zich af en toe eens wat "schurkig" kon gedragen.

We zijn vertokken!!

geplaatst op 25 juli 2008
Na een mooie viering in de Petrukerk zijn we vertrokken. Onze eerste stempel, voor in het pelgrimsboekje, hebben we tijdens deze viering in ontvangst genomen. Rond half 11 fietsten we weg om eerst richting Amsterdam te gaan. Daar is het startpunt van de weg (fietsroute) naar Rome. Die eerste nacht hebben we overnacht op een camping in Amersfoort, nadat we gelijk al een topdag qua kilometers hadden, 99,18 km om precies te zijn.

Sponsoring

geplaatst op 25 juli 2008
Tijdens onze tocht kunt u natuurlijk nog blijven sponsoren. Onze kinderen houden de stand bij en geven dit aan ons door. Wij vernamen van diverse mensen dat zij liever contant wilden betalen dan het geld via de bank over te maken. Dit is natuulijk mogelijk. Wanneer u een formuliertje in een envelop met het geld door de brievenbus op zuideinde 80 gooit, dan storten wij dat bedrag zelf op de rekening. Het formulier kunt u vinden in de kerkbalans, ook liggen er folders in de Petruskerk, bij de bibliotheek, de Plus en de Veenerick.

Na 45 jaar hard werken is het eindelijk zover: Koos is met de VUT!!

geplaatst op 19 juli 2008
Koos zijn laatste werkdag zit erop!! Hij kan gaan fietsen.

Vertrekdatum

geplaatst op 7 juli 2008
Wij vertrekken op 24 juli vanuit de Petruskerk, na de viering van 9 uur. Die vieren we mee, kopje koffie en dan gaan we op reis!!